Yürüyorum yanında ama gerçekten tanısam,
Seni sevebilecek kadar anlasam.
Ürkmeden dokunsam, elleri soğuk ama;
Ay ışığı teninde parlıyor o mu üşüttü acaba?
Rüzgârı dinlerken sorguladım, istedim ki anlamak.
Sadece sevebilecek kadar yaklaşmak,
Bir yalan söylese de inansam korkmadan, düşünmesem yalan mı söylüyor diye.
Resmine bakmasam peri dediğim alır nereye götürür ilhamımı?
Kolay değil, soluyacak nefesim kalmazdı.
Ben olmasam nerede yaşardı,
Kime bana söylediklerini fısıldardı?
Bensiz kalsa ağlar mıydı?
Unutur gider miydi ya da anılarını.
Ama benimdi, benim kalmalı
Dudakları yalan söylerken, gözleri verse kendini;
Sadece sevebilecek kadar tanısam onları.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder