Uyandım ve gitti.
Boşluk duygusundan kurtulmak ve yeniden her şeyle yüzleşmek fazlasıyla yorucu ve can yakıcıydı.
Uyandım ve kimse yanımda değildi.
Neler yaşadığını kimse anlayamaz, bilemezken yalnızdın. Buna mahkumdun ve her zaman kendini savunmaya. Sadece kendin için varsın, kimse sen düştüğünde tutmaz ellerinden. Bir tekme de ondan yersin üstelik. En çok güvendiğinden. Ve o zaman bilirsin ki her zaman yalnızsın. Her zaman yalnızdım...
İnançlarını kaybettin. Var mıydı ki önceden deseler ne cevap verirdin? Tutunacak bir şeyler aradığından mıydı inanıyorum dediklerin? Kim görebildi seni gerçekten bugüne kadar? Kim dokundu kabuklarla dolu yaralı kalbine? İnandıkların değil miydi seni bu hale getiren? Öyleyse neden, neden hâlâ ararsın ki birilerini? Neden tutunmak istersin yeniden?
Güç istiyorsan git aynaya bak ve karşına çıkandan al gücünü. Ondan başkası yok senin yanında, inanacaksan ona inan. Tüm günahlarınla sadece ve sadece o kabul eder yardıma muhtaç ellerini.
Savaşıyorum ama kendimi çok yorgun hissediyorum.
Çünkü savaşçı değilsin sen, hiç olmadın. Hep gücünden harcadın, kendinden verdin. Ama şimdi almanın zamanı geldi, kurtar kendini.
Ve artık asla düşünme yanında olabilecekleri. Sen de tamamen gittin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder