Başlıktan da anlaşılacağı gibi, bugün güzel bir gündü. -Dinleyiniz: U2 - Beautiful Day.-
Anlatmaya en başından başlayalım mı?
Sabahın köründe uyandım. Güne kötü başlamış oldum böylece. Neyse ama, en azından kabus görmüyorum artık.
Televizyondu, kahvaltıydı derken 1 saat geçti. Ve ben hâlâ ne giyeceğimi bilmiyordum. Büyük zorluklarla dolabımın karşısına geçtim ve bir kaç dakika öylece baktım. Ve yine bir kaç dakika sonra, yatağımın üstü denenmesi gereken kıyafetlerle dolmuştu. Hiç abartısız tam 1 saat sonra ne giyeceğime karar verdim ve hazırlandım. Saçtı makyajdı derken, yarım saat de öyle gitti. Sonunda hazır hale gelip, evden çıktım.
İlk defa bir yere geç gidip birini bekletmedim. Bu günü tarihe yazın, bu bir ilk gerçekten.
5-8 dk kadar bekledikten sonra, nihayet Sinem göründü. Onu bu miyop gözlerle bile tanıdım. Büyük başarı!
İlk durak Starbucks oldu. Kendimize birer karamelli frappuccino söyledikten sonra, onları beklemeye başladık. Derken yanımızda iki tane "adam" belirdi. Onlar da bir şeyi bekliyorlardı. Biz Sinem'le kafasına tüm jöle kutusunu boşaltmış olan çocuğa gülerken, adını hatırlayamadığım adam bize bakıp sırıttı (Adamın adını nerden mi biliyorum? Çünkü jöle kafa, yanı başında olan adamın adını 4 kez bağırarak söylemişti.) ve "güzel kızlar da bekliyo burda" dedi. Bizim suratlarımız ifadesizleşti ve adamın yüzüne " o.o " şeklinde baktık. Sonra Sinem kıkırdamaya başlayınca ben de kendimi tutamadım ve gülmeye başladım. Aslında o anda adamın kahvelerini başından aşağı dökmem gerekirdi ama, Sinem'le 1 sene sonra görüşmüş olmanın verdiği mayışık his gülmemi sağlıyordu. Gözlerimden yaşlar akmaya başladığında bu kadar gülmemin mantık dışı olduğunu kavrayıp sustum. Frappuccinolar da verilince koltuklara gömüldük.
O 1 senenin bizi hiç değiştirmediğini -birbirimize karşı- asıl o zaman fark ettim. 9 senedir nasılsak, şimdi de öyleyiz. 10. yılda da.
Her neyse, biz her zamanki gibi yüksek sesli bir şekilde gülerken yandaki masaya iki japon kadın oturdu. Onlara"konichiwa" demek için çıldırıyordum. Bu gördüğüm her japona & çinliye demek istediğim bir şeydi. Elimde değil.
Sonra gezdik baya. D&R falan. Bi' ara Kişisel Gelişim bölümündeki kitaplara bile baktım o.o Lan Gençlik diye yazmışlar bi' bölümün başına. Hepsi çocuk kitabı. Heidi falan vardı apmgf.
Neyse uykum geldi benim. Yarın devam ederim artık. Güzel gün *-*
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder